من در حرفه‌ی روان‌درمانی معمولاً با خانم‌های بزرگسالی که در حال بهبود یافتن از آزارهایی چون آزار عاطفی، فیزیکی، جنسی و یا بی‌اعتنایی هستند، کار می‌کنم. بسیاری از این زنان مادرانی هستند که درمان را پیگیری می‌کنند تا از تکرار آسیب‌هایی که خودشان تجربه کردند، برای کودکانشان جلوگیری کنند. مراجعین من مشکلاتی را در ارتباط با مراقبت و یا تأمین نیازهای روانشناختی کودکانشان گزارش می‌کنند. اگرچه آنان می‌خواهند به شیوه‌های مناسبی نقش مادرانه‌ی خود را انجام دهند اما در انجام وظایف خود احساس بی‌کفایتی می‌کنند.
