وبلاگ‌ها

داشتن فرزند میتواند یکی از پرمعناترین و لذت بخش ترین وضعیت هایی باشد که افراد تجربه می کنند. افرادی هم هستند که به هر دلیلی ترجیح می دهند بچه دار نشوند و امکان ادامه ی بیولوژیکی خود را از بین ببرند.
اینکه فردی آزادانه انتخاب کند فرزند نداشته باشد و در عین حال یک انتخاب عاقلانه محسوب شود، یکی از نگران کننده ترین و دشوارترین موقعیت های جهان معاصر است.
پایه و اساس بررسی این سوال که بچه دار شویم یا نه، از همان الگوی مشابهی پیروی می کند که در سایر جنبه های زندگی عاطفی مان داریم، اینکه ازدواج کنیم یا نه، اینکه در رابطه بمانیم یا نه، اینکه راه دلمان را انتخاب کنیم یا نه…

ما با احساساتمان زنده هستیم و اینکه در لحظه چه احساساتی را تجربه می کنیم به اختیار ما نیست، چون اغلب اتفاقات اطراف ما در کنترل ما نیست. احساسات طیف مثبت و منفی دارند، از خوشایندی یا ناخوشایندی حسی که تجربه می کنیم، دسته بندی مثبت و منفی می سازیم. برای سلامت و رشد روانی تجربه ی همه ی احساسات خوشایند و ناخوشایند ضروری است، در صورت حذف هر کدام، قسمتی از هستی مان را انکار کرده ایم.
تجربه ی عمیق ترین سطح احساسات، در روابط بین فردی است، و اگر با خودمان صادق باشیم، در طول زمان، حتما احساسات منفی و مثبت متنوعی را نسبت به پارتنر و رابطه مان تجربه می کنیم.

زندگی سرگرمی نیست، پس چرا فکر می‌کنیم لازم است بچه‌ها مداوماً سرگرم باشند؟