بلاگ

بعضی مواقع خاطراتی را با جزئیات تعریف می‌کنیم که هرگز اتفاق نیفتاده است.

خیلی اوقات با افراد با استعدادی مواجه می شویم که برای توانایی ها و موفقیت های خود مورد تحسین و تمجید واقع شده اند. بیشتر این افراد از کودکی در هر آموزشی از سمت والدین سربلند بیرون آمده اند، حتی مراقبان خوبی برای خواهران و برادران خود بوده اند. بنا به باور عمومی، این افراد که مایه ی فخر و مباهات والدین خود هستند باید از اعتماد به نفس بالایی برخوردار باشند. ولی دقیقاْ عکس آن رخ داده است. اگرچه این افراد هرکاری را به خوبی و به نحو احسن انجام می دهند و مورد تحسین و حتی غبطه ی دیگران قرار می گیرند و اگر بخواهند در هر زمینه ای می توانند موفق باشند، ولی همه ی این ها بی فایده است.

اضطراب صدایی در پشت سر شماست که می گوید: " اتفاق بدی می افتد"،
می تواند شما را تا نیمه شب بیدار نگه دارد با فکر کردن درباره چیزی که شما را ۵ سال قبل شرم زده کرده است.

شما به روش های گوناگون ارتباط با فرزندان،توجه کرده اید.احترام گذاشتن و اطمینان خاطر دادن،در کودک احساس تعلق به وجود می آورد.گوش دادن بازتابی و پیام خبری روش هایی است که شما و فرزندانتان بتوانید درباره احساساتتان حرف بزنید.دادن حق انتخاب به کودک،مسؤلیت پذیری را به او یاد می دهد.وقتی پاسخ خود را تغییر می دهید فرزندتان می فهمد که بد رفتاری اوتلافی نمی شود.همه مواردی که ذکر شد می تواند بخشی از روش انضباطی شما باشد.
آیا انضباط همان تنبیه است؟
بعضی ها فکرمی کنند انضباط همان تنبیه است،حال آنکه اینها دو چیز متفاوت هستد.